Puur natuur!

Bon dia!

Na twee post-loze weken is het weer eens tijd om wat van me te laten horen. Door alle drukte en de vele activiteiten kwam het er gewoon steeds niet van om een update te schrijven. Maar goed, nu dus wel! Er is de afgelopen twee weken teveel gebeurd om samen te vatten, dus ga er maar goed voor zitten :)

Ik zal beginnen waar ik geëindigd ben. Twee weken geleden. Het plan was om zaterdag de Christoffelberg (de hoogste berg op het eiland) te bewandelen. Zo gezegd zo gedaan. Die zaterdag stond ik vroeg naast me bed, half brak van de Tutu Tango avond ervoor, om me klaar te maken voor een zware dag. Half negen hadden we afgesproken om richting Christoffelpark te rijden. We gingen met 10 man verdeeld over twee auto’s. Aangekomen bij het park waren we met z’n allen toch nog zo beleefd om entree te betalen voor het park, we zijn overigens studenten en dan krijg je korting! Dachten we… Het vrouwtje achter de balie vond ons namelijk niet op studenten lijken?! We moesten dus de volle mep betalen, 30 piek! Huppa kee… daar gaat je beleefheid, volgende keer cruisen we gewoon door! Maar goed, dat mocht de dag niet verpesten.
Ik herinnerde me nog van 8 jaar geleden dat de Christoffelpark een park was waar je niet met een oude auto rond moet rijden. De wegen zijn namelijk zo stijl, als een dak van een huis. En ja, laten wij nou net met twee auto’s gaan waarvan er eentje uit 1983 stamt, en nog eens helemaal volbeladen! Lekker het avontuur opzoeken :) Ons autootje trok het aardig goed en nog wel met vijf man erin. De passagiers van de andere auto daarentegen moesten bij elke helling lopen, want de auto haalde het anders niet! :D Hun auto was halverwege het park ook nog eens oververhit geraakt. Stoom onder die motorkap joh! hahaha Uiteindelijk aangekomen bij de voet van de Christoffelberg was het ons beurt om te stomen. Ik dacht dat het een wandeling naar boven was, maar daar had ik me toch erg in vergist. Het was echt letterlijk een klim naar boven! Wel heel gaaf. Bovenaan de berg supermooi uitzicht waarna we na een klein uurtje weer terug naar beneden zijn gegaan. Toen was het echt tijd om wat verkoeling op te zoeken en dan moet je hier voor bij het strand zijn. We zijn met z’n alle snel doorgereden naar de Grote Knip om de zee op te zoeken. Onderweg kwam ik erachter dat ik geen zwembroek had meegenomen. Het werd dus uiteindelijk zwemmen in m’n boxer, want afkoelen moest ik! De dag sloot dus goed af, in het water…

De volgende dag begon in het water, want dit was de dag dat we onze eerste zelfstandige duik zouden gaan maken. Bij onze duikschool hadden we duikspullen gehuurd en twee luchtflessen, zodat we die dag twee duiken konden gaan maken. Het paste nog net in onze Mazda Rati en zo reden we door naar Port Marie. Daar hebben we twee duiken gemaakt op 18 meter, waar echt adembenemend mooi rif lag. De eerste duik zwommen we over een vlak rif, de tweede langs een stijl aflopend rif. Prachtige vissen natuurlijk gezien waar je echt letterlijk tussenzwemt! Na de tweede duik nog ff uitgerust op het strand tot zonsondergang en toen was het weer tijd om richting huis te gaan.

Afgelopen weekend zijn we met een groep met Sabine mee geweest. Zij beheert voor haar stage een gebied op Curaçao, Ascencion. Dat gebied moet zij dus onderhouden, wat onder andere het verzorgen van de wandelpaden inhoudt. Wij gingen mee om een strandje schoon te maken wat vol rommel lag van de orkaan Iwan. We kregen in het begin een toer door de bushbush, wat leiden naar de noordkust van Curacao. Daar heb ik nog een paar schildpadden gespot die daar rond zwommen. Uiteindelijk hebben we een uurtje staan schoonmaken, waarna het alweer tijd was om naar het strand te gaan! Sabine had van der werk een Jeep gekregen, het leek eigenlijk meer op een legervoertuig, waarin we met zn allen achterin zaten. Sabine wist een heel mooi strandje bij Noordpunt, we moesten alleen hiervoor wel off-road gaan. Na een paar keer door de lucht te worden gelanceerd, door de grote kuilen in de weg, ben ik met een blauwe kont en een bult op m’n hoofd toch nog goed aangekomen op Noordpunt. Eenmaal op het strandje aangekomen keek ik mijn ogen uit! Het was een strand van ongeveer 5 meter breed, gelegen tussen twee rotswanden. We waren gelukkig de enige want met zn tienen was het al krapjes! Na een paar uurtjes zon en af en toe plons in het water, kwam Sabine weer met een geweldig idee om ergens te gaan eten. Hiervoor reden we naar Jaanchies, een bekend restaurant op Westpunt. Daar heb ik leguaan gegeten, wat overigens naar kip smaakt, alleen met duizenden botjes. Mijn hoofdgerecht was zwaardvis met garnalen (ja paps en mams, roy eet vis). Na een volle maag, zijn we als militairen de Jeep in gesprongen en reden we zingend terug van Westpunt terug naar Willemstad. Onderweg genoten van de adembenemende sterrenhemel, want die hebben ze hier ook!